Afzien voor de walvishaai
Door: loesenerno
05 April 2011 | Indonesië, Manado
Selamat pagi!
Ons laatste verhaaltje stopte bij Sipadan. Sindsdien hebben we vooral gereisd. Eerst was er de tien uur busreis van Semporna naar Kota Kinabalu. De vlucht naar Manila (Filipijnen) verliep voorspoedig op een uur vertraging na. Helaas ging de reis naar Donsol (het walvishaaiendorp) minder voorspoedig: Na vijf uur in de rij staan en wachten op het vliegveld (het kan echt niet trager aan de balie) werd onze vlucht gecancelled. Gelukkig geen probleem, want na drie uur in de rij staan werd onze vlucht omgeboekt naar de volgende dag. Het airport-hotel zat vol, dus weken we uit naar Manila-stad, waar ons hotel in de travestietenbuurt bleek te staan. Gelukkig was de airco zo luiddruchtig dat we de karaoke nauwelijks konden horen.
De volgende dag om 5:45 opgestaan voor onze herkansing naar Donsol. Inderdaad; lang wachten en weer gecancelled. Omdat er geen omboekmogelijk was moest plan C in werking gesteld worden. Dit was een twaalf uur busreis in een brakke bus. Een uur voor aankomst checkten we de lonely planet en die raadde ons om veiligheidsredenen af om 's nachts een taxi te nemen. Dit was een probleem, want we kwamen om 24:00 aan en moesten nog een uur door naar Donsol. Tijd voor optie D; hulplijn Jaap (tnx nogmaals). Hij zocht het telefoonnummer van ons hotel op en zij waren bereid om ons op te halen. Uiteindelijk konden we om twee uur slapen. Zoals onze Filipijnse medereizigers zeiden: 'part of the experience'.
De avond daarna droomden we van zwart met witte stippen (zie foto). Zo indrukwekkend waren de walvishaaien! De walvishaaien zijn zo groot dat ze niet helemaal op de foto konden (en vanwege het troebele water kon je geen foto van veraf nemen). Het was een mooie ervaring: je zit op de rand van een van de boten, dan zegt de gids 'nu, nu, nu!' en je springt in het water. De gids zegt 'look down, look down!', maar je masker zit nog niet goed. Als je eindelijk je masker op hebt moet je uitwijken voor de mond van een walvishaai die stoicijns doorzwemt alsof ie je niet heeft gezien. Daarna zwem je mee naast de walvishaai (waarbij er steeds meer niet polo-ers afvallen (wij weten niet of wij daar nog onder vallen gezien de spierpijn de volgende dag)). Overigens worden de trage zwemmers door de boot opgepikt en weer voor de walvishaai gedropt. Omdat we het zo vet vonden (en omdat er niets anders te doen was) hebben we het drie keer geprobeerd.
Terugkijkend op onze reis was het de moeite (net) niet waard, maar de walvishaaien maakten wel veel goed. Om de wolken voor te zijn hadden we onze terugvlucht vervroegd (dus weer 4:30 opstaan). Gelukkig ging de vlucht goed en hebben we ons nog twee dagen vermaakt in Manila:
- We wilden wel cultureel doen, maar alles was dicht vanwege renovatie.
- We hebben alle mogelijkheden geprobeerd (lopen, fietstaxi, jeepney, taxi, metro, lightrail en bus), maar niets helpt. Er zijn gewoon teveel Filipino's, dus alles staat vast.
- De Filipino's lijken armer dan wat we tot nu toe hebben gezien.
- Voor het eerst in maanden lekker ongezoet bruin brood gegeten! Gebakken in ons hotel (onbegrijpelijk dat de lonely planet dit niet vermeldt).
Inmiddels zitten we in Sulawesi (Indonesie) en ook hier komen was een drama aangezien het vliegtuig 5 uur vertraging had (we drie keer de veiligheidsshow gehad en twee keer mochten we daarn weer uit het vliegtuig). Met dit verhaaltje sluiten we ook de drama-reisverhalen af. Nu gaan we relaxen op Bali (maar daar moeten we natuurlijk nog wel komen).
Tot over 2,5 week!
Loes en Erno
ps. waren werden onze vluchten nou gecancelled? Omdat er wolken waren... en de Filipijnse vliegvelden (op twee na) hebben geen radar, dus de piloten moeten op zicht landen. Een ander kenmerk van de Filipijnen is dat ze overal vulkanen hebben en vliegvelden in het algemeen naast een vulkaan gebouwd worden. En met wolken zie je de vulkaan dus niet.
Ons laatste verhaaltje stopte bij Sipadan. Sindsdien hebben we vooral gereisd. Eerst was er de tien uur busreis van Semporna naar Kota Kinabalu. De vlucht naar Manila (Filipijnen) verliep voorspoedig op een uur vertraging na. Helaas ging de reis naar Donsol (het walvishaaiendorp) minder voorspoedig: Na vijf uur in de rij staan en wachten op het vliegveld (het kan echt niet trager aan de balie) werd onze vlucht gecancelled. Gelukkig geen probleem, want na drie uur in de rij staan werd onze vlucht omgeboekt naar de volgende dag. Het airport-hotel zat vol, dus weken we uit naar Manila-stad, waar ons hotel in de travestietenbuurt bleek te staan. Gelukkig was de airco zo luiddruchtig dat we de karaoke nauwelijks konden horen.
De volgende dag om 5:45 opgestaan voor onze herkansing naar Donsol. Inderdaad; lang wachten en weer gecancelled. Omdat er geen omboekmogelijk was moest plan C in werking gesteld worden. Dit was een twaalf uur busreis in een brakke bus. Een uur voor aankomst checkten we de lonely planet en die raadde ons om veiligheidsredenen af om 's nachts een taxi te nemen. Dit was een probleem, want we kwamen om 24:00 aan en moesten nog een uur door naar Donsol. Tijd voor optie D; hulplijn Jaap (tnx nogmaals). Hij zocht het telefoonnummer van ons hotel op en zij waren bereid om ons op te halen. Uiteindelijk konden we om twee uur slapen. Zoals onze Filipijnse medereizigers zeiden: 'part of the experience'.
De avond daarna droomden we van zwart met witte stippen (zie foto). Zo indrukwekkend waren de walvishaaien! De walvishaaien zijn zo groot dat ze niet helemaal op de foto konden (en vanwege het troebele water kon je geen foto van veraf nemen). Het was een mooie ervaring: je zit op de rand van een van de boten, dan zegt de gids 'nu, nu, nu!' en je springt in het water. De gids zegt 'look down, look down!', maar je masker zit nog niet goed. Als je eindelijk je masker op hebt moet je uitwijken voor de mond van een walvishaai die stoicijns doorzwemt alsof ie je niet heeft gezien. Daarna zwem je mee naast de walvishaai (waarbij er steeds meer niet polo-ers afvallen (wij weten niet of wij daar nog onder vallen gezien de spierpijn de volgende dag)). Overigens worden de trage zwemmers door de boot opgepikt en weer voor de walvishaai gedropt. Omdat we het zo vet vonden (en omdat er niets anders te doen was) hebben we het drie keer geprobeerd.
Terugkijkend op onze reis was het de moeite (net) niet waard, maar de walvishaaien maakten wel veel goed. Om de wolken voor te zijn hadden we onze terugvlucht vervroegd (dus weer 4:30 opstaan). Gelukkig ging de vlucht goed en hebben we ons nog twee dagen vermaakt in Manila:
- We wilden wel cultureel doen, maar alles was dicht vanwege renovatie.
- We hebben alle mogelijkheden geprobeerd (lopen, fietstaxi, jeepney, taxi, metro, lightrail en bus), maar niets helpt. Er zijn gewoon teveel Filipino's, dus alles staat vast.
- De Filipino's lijken armer dan wat we tot nu toe hebben gezien.
- Voor het eerst in maanden lekker ongezoet bruin brood gegeten! Gebakken in ons hotel (onbegrijpelijk dat de lonely planet dit niet vermeldt).
Inmiddels zitten we in Sulawesi (Indonesie) en ook hier komen was een drama aangezien het vliegtuig 5 uur vertraging had (we drie keer de veiligheidsshow gehad en twee keer mochten we daarn weer uit het vliegtuig). Met dit verhaaltje sluiten we ook de drama-reisverhalen af. Nu gaan we relaxen op Bali (maar daar moeten we natuurlijk nog wel komen).
Tot over 2,5 week!
Loes en Erno
ps. waren werden onze vluchten nou gecancelled? Omdat er wolken waren... en de Filipijnse vliegvelden (op twee na) hebben geen radar, dus de piloten moeten op zicht landen. Een ander kenmerk van de Filipijnen is dat ze overal vulkanen hebben en vliegvelden in het algemeen naast een vulkaan gebouwd worden. En met wolken zie je de vulkaan dus niet.
-
05 April 2011 - 05:30
Bart:
hoi neefje en nichtje! leuke verhalen! en stoer om met zo'n dikke vis mee te zwemmen (en dan is die busreis zo weer vergeten)! Nog veel plezier!!!! -
05 April 2011 - 06:43
Hanneke:
Ha loes en erno! Klinkt weer als een mooie experience daaro! Ben en blijf jaloers...
Nu lekker relaxen en dan zijn jullie er alweer bijna!
X Hanneke -
05 April 2011 - 07:15
Else:
Wat vliegt de tijd! Geniet nog even, want zelfs met al die reispech, ben ik toch stiekem erg jaloers! xx -
05 April 2011 - 07:22
Emmy:
Ik hoop dat jullie in elk geval wel een goede reis terug hebben straks. Geniet van Bali en tot snel! -
05 April 2011 - 15:01
Patries:
Weer een mooi verhaal, wat zullen jullie moe geworden zijn van al dat wachten. Prachtig dat jullie toch de walvishaaien gezien hebben. Nu nog maar even fijn relaxen op Bali. gr. mama -
06 April 2011 - 20:52
Gerrit En Jannie:
Wat een ontberingen voor de walvishaaien. Wel fijn dat het toch gelukt is om met de walvishaai te polo-en. Jullie verdienen het nu om lekker te relaxen op Bali. Iedereen is enthousiast over dat eiland. Fijn jullie binnenkort weer te zien. -
06 April 2011 - 20:57
Sanne:
He!
Wat een superverhalen! Ik loop jammerlijk achter, maar de foto's zeggen ook al heel veel!
Zijn jullie niet lang in Manado geweest? Ik heb daar op een eilandje Bunaken vlakbij gedoken in een marine national park.
Weet je nog Loes: daar had ik die leuke duikinstructeur opgedoken :)
xx Sanne -
09 April 2011 - 10:22
Loes:
oooohh sanne, was dat daar? ;-)
Maar daar zijn we inderdaad ook geweest, afgezien van t afval was t erg mooi! maarre die mooie duikinstructeur was er denk ik niet... ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
