Doejongs zoeken
Door: loesenerno
21 December 2010 | Thailand, Krabi
Na ons korte fotoverslag hierbij een iets uitgebreider verhaal:
Waar we geen foto van hadden uit Taman Negara NP, was de fire-ants-aanval (grote rode mieren die zich vastbijten in je vel en dan niet meer loslaten...). Onze gids had ons aangeraden slippers aan te doen naar het dorp van de lokale inboorlingen. Jammer genoeg hadden die mensen net een boom omgekapt (de lokale bosbewoners mogen dat) en de mieren die daarvan de dupe waren, besloten om dat op ons arme toeristen af te reageren. Goed advies die slippers...
Onze laatste dag in Kuala Lumpur hebben we besteedt aan eten zoeken, eten opeten en zwemmen in het lokale zwembad. Helaas was het water veel te warm om serieus te kunnen zwemmen. We hebben ons er maar bij neergelegd dat we eind april geen conditie meer hebben. 's avonds gingen we met de nachttrein naar Thailand. Dat was best goed te doen, ondanks dat de bedden ongeveer de lengte Erno minus 5 cm hadden.
Aangekomen in Thailand verder met tuktuk, bus en boot naar het -zelfs bij de Thai onbekende- eiland Ko Libong. Daar hadden we een mooi hutje op het strand inclusief diverse leuke medebewoners. Loes heeft het overleefd ondanks de (grote) kakkerlakken (lekker savonds buiten naar de wc in t donker :-)). Op het eiland zijn slechts drie resorts, dus bij onze wandelingen en fietstocht werden we uitbundig toegezwaaid door de locals. We weten nu hoe sinterklaas zich voelt. Ko Libong is bekend (bij weinigen) om zijn mysterieuse doejongen (een mislukte zeekoeien), dus die zijn we gaan spotten. Helaas zag alleen onze gids ze... als wij keken waren ze alweer onder water.. (of de gids zei maar wat).
Daarna was het wel weer mooi geweest en zijn we met twee extra kilo's doorgereisd naar Krabi (twee extra kilo's omdat we op Ko Libong laundry service besteld hadden. Na twee dagen (met enige neerslag) was die echter nog niet droog.
Het leukste aan de reis naar Krabi (per motortaxi, boot, minibus, bus, tuktuk) was de roze karaokebus. Loes had gelukkig haar Ipod mee, Erno hoort het verschil tussen goede en slechte muziek toch niet (en er stond een fonetische vertaling van het thaise schrift, dus kon je wel meezingen als je t niet kon lezen :-)).
Nu zitten we dus in Krabi, een gezellig dorp, bekend van zijn mooie limestone-rotsformaties (=mooi galgjewoord), klimmersparadijs vanwege de stijle kliffen. En er is een hele goede pizzeria! En die is meer dan welkom na bijna twee weken rijst, rijst, rijst. Gister hebben we gekanoot door een mangrovebos langs de kliffen rond Krabi. Was erg mooi met apen, aardige expats uit Hongkong, varanen en omslaande Russen (erg knap overigens, want het lukte ons niet om de kano om te laten saan)! En we hebben de eerste olifant aangetikt, vet leuk, maar best wel hoog..
Vandaag hebben we de spierpijn van t kanoen eruit gesnorkeld en morgen gaan we (hopelijk) duiken op Koh Phi Phi.
En dan nu nog een stukje serieuzere overdenkingen; vooral op het gebied van milieu&duurzaamheid zijn we nog niet zo gecharmeerd van ZO-Azie. Er zijn veel grote oliepalmplantages waarvoor oerbos gekapt is en wordt, en in 1e instantie vinden we dat dat verboden zou moeten worden. Maar als je bedenkt dat het veel inkomsten en dus welvaart voor deze mensen brengt, en toeristen echt niet een heel land vol oerbos nodig hebben om inkomsten te genereren... hoeveel oerbos moet een land dan laten staan? Is het niet eerlijk dat ze (net als wij in NL gedaan hebben), zoveel mogen kappen als ze willen om de economie te stimuleren? of moeten deze landen hun oerbos laten staan om de rest van de wereld te redden? En krijgen ze daar dan een vergoeding voor van landen als NL die geen oerbos meer over hebben??? Wij weten de antwoorden ook niet, maar de grote vissersschepen voor de kust en de vervuiling van de rubberplantages maken niet altijd even vrolijk.
Vergeleken met Costa Rica zijn de mensen (en natuurgidsen) minder gericht op behoud van de natuur. Veel afval wordt zomaar op straat gegooid en onze gids in Taman Negara leek zich niet te bekommeren om het feit dat hij tijdens zijn tochten steeds minder wild zag (volgens de gids, die zelf ook niet fluisterde, kwam dit door het lawaai van de toeristen, maar daar doen ze dan ook niets aan... heel raar; beetje apathisch, 'het is nu eenmaal zo...'). Misschien heeft t iets met de religie te maken? Wij weten t niet.
Overdenkingen van jullie zijn welkom, wij gaan morgen weer lekker in de zon op een tropisch eiland liggen :-D
Tot de volgende keer!
Loes & Erno
Waar we geen foto van hadden uit Taman Negara NP, was de fire-ants-aanval (grote rode mieren die zich vastbijten in je vel en dan niet meer loslaten...). Onze gids had ons aangeraden slippers aan te doen naar het dorp van de lokale inboorlingen. Jammer genoeg hadden die mensen net een boom omgekapt (de lokale bosbewoners mogen dat) en de mieren die daarvan de dupe waren, besloten om dat op ons arme toeristen af te reageren. Goed advies die slippers...
Onze laatste dag in Kuala Lumpur hebben we besteedt aan eten zoeken, eten opeten en zwemmen in het lokale zwembad. Helaas was het water veel te warm om serieus te kunnen zwemmen. We hebben ons er maar bij neergelegd dat we eind april geen conditie meer hebben. 's avonds gingen we met de nachttrein naar Thailand. Dat was best goed te doen, ondanks dat de bedden ongeveer de lengte Erno minus 5 cm hadden.
Aangekomen in Thailand verder met tuktuk, bus en boot naar het -zelfs bij de Thai onbekende- eiland Ko Libong. Daar hadden we een mooi hutje op het strand inclusief diverse leuke medebewoners. Loes heeft het overleefd ondanks de (grote) kakkerlakken (lekker savonds buiten naar de wc in t donker :-)). Op het eiland zijn slechts drie resorts, dus bij onze wandelingen en fietstocht werden we uitbundig toegezwaaid door de locals. We weten nu hoe sinterklaas zich voelt. Ko Libong is bekend (bij weinigen) om zijn mysterieuse doejongen (een mislukte zeekoeien), dus die zijn we gaan spotten. Helaas zag alleen onze gids ze... als wij keken waren ze alweer onder water.. (of de gids zei maar wat).
Daarna was het wel weer mooi geweest en zijn we met twee extra kilo's doorgereisd naar Krabi (twee extra kilo's omdat we op Ko Libong laundry service besteld hadden. Na twee dagen (met enige neerslag) was die echter nog niet droog.
Het leukste aan de reis naar Krabi (per motortaxi, boot, minibus, bus, tuktuk) was de roze karaokebus. Loes had gelukkig haar Ipod mee, Erno hoort het verschil tussen goede en slechte muziek toch niet (en er stond een fonetische vertaling van het thaise schrift, dus kon je wel meezingen als je t niet kon lezen :-)).
Nu zitten we dus in Krabi, een gezellig dorp, bekend van zijn mooie limestone-rotsformaties (=mooi galgjewoord), klimmersparadijs vanwege de stijle kliffen. En er is een hele goede pizzeria! En die is meer dan welkom na bijna twee weken rijst, rijst, rijst. Gister hebben we gekanoot door een mangrovebos langs de kliffen rond Krabi. Was erg mooi met apen, aardige expats uit Hongkong, varanen en omslaande Russen (erg knap overigens, want het lukte ons niet om de kano om te laten saan)! En we hebben de eerste olifant aangetikt, vet leuk, maar best wel hoog..
Vandaag hebben we de spierpijn van t kanoen eruit gesnorkeld en morgen gaan we (hopelijk) duiken op Koh Phi Phi.
En dan nu nog een stukje serieuzere overdenkingen; vooral op het gebied van milieu&duurzaamheid zijn we nog niet zo gecharmeerd van ZO-Azie. Er zijn veel grote oliepalmplantages waarvoor oerbos gekapt is en wordt, en in 1e instantie vinden we dat dat verboden zou moeten worden. Maar als je bedenkt dat het veel inkomsten en dus welvaart voor deze mensen brengt, en toeristen echt niet een heel land vol oerbos nodig hebben om inkomsten te genereren... hoeveel oerbos moet een land dan laten staan? Is het niet eerlijk dat ze (net als wij in NL gedaan hebben), zoveel mogen kappen als ze willen om de economie te stimuleren? of moeten deze landen hun oerbos laten staan om de rest van de wereld te redden? En krijgen ze daar dan een vergoeding voor van landen als NL die geen oerbos meer over hebben??? Wij weten de antwoorden ook niet, maar de grote vissersschepen voor de kust en de vervuiling van de rubberplantages maken niet altijd even vrolijk.
Vergeleken met Costa Rica zijn de mensen (en natuurgidsen) minder gericht op behoud van de natuur. Veel afval wordt zomaar op straat gegooid en onze gids in Taman Negara leek zich niet te bekommeren om het feit dat hij tijdens zijn tochten steeds minder wild zag (volgens de gids, die zelf ook niet fluisterde, kwam dit door het lawaai van de toeristen, maar daar doen ze dan ook niets aan... heel raar; beetje apathisch, 'het is nu eenmaal zo...'). Misschien heeft t iets met de religie te maken? Wij weten t niet.
Overdenkingen van jullie zijn welkom, wij gaan morgen weer lekker in de zon op een tropisch eiland liggen :-D
Tot de volgende keer!
Loes & Erno
-
21 December 2010 - 14:54
Kuno:
Haha ik heb ook in zo'n karaokebus gezeten. Heeft me gedepriveerd van slaap tijdens de rit. Wel vette foto's! -
21 December 2010 - 15:16
Bas Vd Berg:
Hoi Loes en Erno,
Klinkt goed zeg allemaal, maar jammer dat je de zeekoeien niet hebt gezien!
Gezien het feit dat ik denk dat het voor Julian ook wel leuk is om oerbos te zien (over een jaar of 20), vind ik dat ze het moeten laten staan :-)) Vanuit belastingoogpunt weet ik het echter ook niet zeker ;-)
Maare begrijp ik nou goed dat jullie op Krabi zijn geweest en niet hebben geklommen.... [foei ga je schamen - dat is namelijk zo ongeveer de mooiste plek ter wereld om te klimmen!]
Hier gaat alles ook prima. Het is koud. vannacht min 12 (kan je ook niet in zwemmen)!! Dat heeft iets met de opwarming van de aarde te maken geloof ik.. en verder is het rustig qua werk, en natuurlijk bijna vakantie, kerst en oud en nieuw :-)) En vorige week heb ik al weer op mijn snowboard gestaan in winterberg :-)))
Nou geniet van de zon, dan proberen wij de sneeuw te overleven...
oja en natuurlijk alvast hele fijne kerstdagen!
groeten Bas
-
21 December 2010 - 19:27
Joy:
Je kunt beter op Ko Lanta gaan duiken. Is veel mooier ;-)
-
21 December 2010 - 20:18
Emmy:
Echt super dat wij mogen meegenieten van jullie verhalen en foto's! Fantastisch om te zien! -
21 December 2010 - 20:36
Patries:
Hallo Loes en Erno,
Leuk hoor al die verhalen met de foto's. Jullie zijn erg actief. Lekker die warmte. Hier is het nog steeds koud, maar de sneeuw is mooi en er wordt ook geschaatst! Die slaaptrein leek me wel wat. Komen er dan 's morgens mensen met ontbijtjes (rijst) langs? Ik ben benieuwd waar jullie met de Kerst zitten. Is daar iets van te merken? In ieder geval "fijne feestdagen" (Volgens mij is dat bij jullie elke dag het geval). groetjes mama -
22 December 2010 - 13:58
Tante Irma/oom André:
Geweldig verhaal,hopen de komende maanden nog meer te lezen.
Waarom geen foto van die rode mieren? (Ook de foto's waren erg leuk.)
Goede reis verder. -
18 Januari 2011 - 09:43
Sanne:
Hey Loes en Erno!
Toffe verhalen! Ik denk dat jullie veel aflachen daar :)
Het is inderdaad gemakkelijk oordelen over mileu en duurzaamheid vanuit Nederland, maar als je daar komt, is het allemaal niet zo zwart-wit. Mensen hebben wel andere dingen om over na te denken dan beestjes en boompjes :) Maar dat er (in India iig) nog steeds geen georganiseerde afvalverwerking is en iedereen inderdaad alles overal neerkwakt... dat moet toch anders kunnen :)
Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben! Ik mis jullie wel hoor!
Liefs,
Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
